Odpoczynek dzielnego wojownika

Ryjek.

Najdzielniejszy z moich futrzaków. Mądry i wyjątkowy. Prawdziwy kot - chodzący swoimi drogami, nienachalny, nieco zdystansowany ale kochający swoim wielkim serduchem inne koty i swojego człowieka czyli mnie. Śliczne czarne futro, długie łapki, piękne oczy, którymi umiał wyrazić wszystko. 
Moja największa kocia miłość.

Ryjek to też najstarszy i najbardziej schorowany z moich kotów. Życie go nie oszczędzało, a gdy już znalazł u mnie dom, to odezwały się różne choroby będące pewnie konsekwencją trudnych warunków życia w czasach bezdomności.

Walczyliśmy o Ryjeczkowe zdrowie. Ja i on. Naprawdę waleczny kocur.

Ostatnich kilkanaście dni przyniosło niespodziewane zaostrzenie choroby, nagły skok parametrów, którego nie udało się odwrócić. Podjęłam bardzo trudną decyzję o zaprzestaniu walki, po tym, jak Ryjek pokazał mi swoim zachowaniem, że on się poddaje. 

Zmęczony chorobą i próbami jej powstrzymania, odszedł dzisiaj odpocząć za Tęczowy Most. Zasnął spokojnie, w domowych warunkach, na moich kolanach - już tylko tyle mogłam dla niego zrobić. 

Śpij Mój Dzielny.

Kilka wspomnień o moim najlepszym kocie Ryjku, którego już nie ma :(

1. Historia z czasów gdy był podopiecznym Zwierzaków z Mińska, czyli skąd się wziął Ryjek (wtedy jeszcze Ogonek)
2. Ryjcio jako wielbiciel nabiału :)
3. Spryciarz, który nieustannie dążył do celu wykorzystując nieuwagę człowieka.
4. Kot o wyjątkowo dzielnym i walecznym charakterze.
5. Ryjek czy Ogonek?
6. Wierny przyjaciel Larrego, troskliwy opiekun naszych tymczasków, uwielbiany zwłaszcza przez nieufnego Tofficzka, wspaniały "wujcio" dla kociąt z którymi mieszkał dawniej w hoteliku dla zwierząt.
7. Kotek po przejściach. Cierpiący na chorobę jelit i przewlekłą niewydolność nerek. Już raz był bardzo blisko Tęczowego Mostu, ale wtedy udało nam się wygrać z chorobą. Dziś musieliśmy się poddać.

Przydatny artykuł dla tych opiekunów, którzy tak jak ja, stanęli przed jedną z najtrudniejszych decyzji w życiu: Jak pomóc zwierzęciu u kresu jego życia.

Dzień Kota

Kociarze wiedzą: Dzień Kota obchodzimy 17 lutego, czyli ta dobra wiadomość, którą chce się podzielić jest sprzed miesiąca...

Otóż nasza tymczaska Kicia dostała na kocie święto prezent najlepszy ze wszystkich: swój własny dom! 

Jest teraz szczęśliwą mieszkanką krakowskiej Nowej Huty, ma do towarzystwa śliczną syberyjską koteczkę Sissi (zwaną też Cesarzową). 

Dziewczyny są w trakcie intensywnej socjalizacji, a Kicia zdążyła już skraść serce swojej nowej Opiekunce. 

Kicia jest też już oficjalnie zwaną Miłką, ze względu na swoje przymilne usposobienie.

Oby wszystkie historie naszych tymczasków kończyły się takim happy endem :)

 A domu szuka jeszcze nasz słodki koci duet: Toffik & Karmelek.

Co to ?

Tofficzek wydaje się zaciekawiony nowym aparatem - poprzedni nie wydawał takich dziwnych dźwięków ...

Toffik poleca się do adopcji razem ze swoim bratem Karmelkiem. Historia tego kociego duetu opisana jest TUTAJ.

W domu tymczasowym przebywa też niewielka koteczka, która również rozgląda się za domkiem... Więcej o Kici TUTAJ.

Dzik jest dziki, Dzik jest zły...

Mówiono nam, że Toffik i Karmelek, zwani początkowo Dziczkami, nigdy się nie oswoją, że nie mają szans. Że jedyne co można dla nich zrobić po kastracji, to pozwolić im wrócić na ulicę, bo tam będą szczęśliwsze niż w towarzystwie człowieka. 

Kocurki są dziećmi dzikiej kotki miejskiej. Bardzo późno poznały człowieka, miały wtedy około 5 miesięcy, podczas gdy socjalizacja z człowiekiem ma szanse powodzenia, gdy zacznie się przed 12 tygodniem życia.

Cóż. Moim zdaniem kotki rokowały. Gdy przebywały na fundacyjnym szpitaliku, leczone przed zabiegiem, chodziłam do nich na "sesje" głaskania, żeby je przekonać, że człowiek może być fajny.

A potem, gdy nie było dla nich żadnej innej opcji, wzięłam je do DT na dalszą socjalizację.

Filmik przestawia Toffika w początkowym etapie jego socjalizacji. 

Widać to przerażenie człowiekiem ;)

Efekt socjalizacji? Karmelek to ukryty miziaczek. Niby płochliwy, ale jednak co rusz wystawia brzusio do miziania. 

"tu mnie miziaj" - Karmelek

Tofficzek dotyku człowieka nie lubi, no chyba że jest to transakcja wiązana - z pełną miseczką w zamian. Albo z zabawą (ale to tylko w stosunku do wybranych osób). Woli jednak zachować lekki dystans...

Tofficzek czuje się bezpiecznie w DT. Uwielbia towarzystwo naszego Ryjka.

Jednak kiedy patrzę na ten słodki duet, mam pewność, że są szczęśliwymi i zrelaksowanymi kotami:)

Relaks by Toffik

Ulubione zawody chłopaków:
chwycić jakąś część odzieży opiekunki i potraktować jako podusię do spania.
Na zdjęciu Karmelek na swojej zdobyczy, w trakcie podłogowej drzemeczki :)

Toffik i Karmelek szukają wspólnego domu.

Domek musi mieć zabezpieczony balkon, gotowość do podpisania umowy adopcyjnej i doświadczenie połączone z rozumieniem specyficznych potrzeb kotków - mimo ogromnego postępu jaki słodkie Dziczki poczyniły w domu tymczasowym, nigdy nie będą nakolankowymi mruczusiami. Kochają ale na swój koci sposób :)

Kontakt przez formularz kontaktowy na tej stronie.

Albin Wspaniały

Wspaniały Albin, za którym bardzo tęsknimy. Nasz pierwszy, naj naj naj najwspanialszy i najukochańszy tymczasek, już od ponad trzech lat mieszka na swoim. Trafił mu się cudny dom z kocim kumplem Toruniem i właścicielami naprawdę kochającymi koty. Dzięki fundacji, dostaliśmy najnowsze wiadomości i zdjęcia, i pozdrowienia. 

Binuś jest szczęśliwym kotem. Zaprzyjaźnił się z kocim rezydentem. Jest kochany przez swoich opiekunów. Ma super warunki i piękny osiatkowany balkon, na którym wyleguje się w słońcu. Dostaliśmy też wiele pięknych zdjęć 😍 

Cudownie go zobaczyć tak dobrej formie. Wygląda na naprawdę szczęśliwego 💗 

Dla takich chwil warto być domem tymczasowym... 😁

Pozostaje tylko mieć nadzieję, że nasi aktualni podopieczni - Kicia oraz koci bracia Toffik & Karmelek znajdą równie wspaniałe domki 😀

Album adopcyjny Kici: tutaj

Album adopcyjny Toffika & Karmelka: tutaj

Więcej o wspaniałym kocie Albinie TUTAJ.

Sezon ogórkowy ...

... podobno jest akurat w pełni. 

Ludzie albo właśnie wrócili z urlopu i próbują się otrząsnąć po powrocie do pracowej rzeczywistości, albo się na urlop właśnie wybierają. W tle majaczy konieczność szykowania szkolnej wyprawki. Codzienność. O czym nikt lub prawie nikt w tych okolicznościach nie myśli? 

O powiększaniu rodziny, zwłaszcza gdyby nowym jej członkiem miał być jakiś przecudny nawet futrzak.

Zaprzyjaźniona fundacja potwierdza ten fakt patrząc na swoje statystyki adopcyjne. 

Ja potwierdzam patrząc na Kicię. 

zdjęcie autorstwa Magdy Kasjaniuk

Jej ogłoszenia robią furorę, wiele odsłon, lajków, wiele osób obserwuje, czasem nawet komuś się wyrwie pochopna deklaracja, że się już zakochał w tych kocich oczętach i już daje dom. Ale na deklaracjach się kończy... Jakoś nikt nie podejmuje konkretnych kroków, aby to swoje "zakochanie" sprawdzić czy potwierdzić konkretnymi krokami w ramach procedury adopcyjnej.

Mimo że Kicia jest moim "własnym" tymczasem, zdecydowałam się na proces adopcyjny według standardów fundacyjnych, co oznacza i konkretne wymogi (na przykład bezpieczny balkon), i umowę do podpisania. Chcę mieć pewność, że po tylu miesiącach czekania Kicia trafi w naprawdę dobre ręce :)

Zgodnie z moim dotychczasowym doświadczeniem, bazując na tym, ile czasu spędzili w naszym DT Albin i Lukrecja, Kicia powinna znaleźć dom jesienią. Zobaczymy na ile sprawdzą się "prognozy".

A Kicia, niczego nieświadoma, korzysta z uroków lata na naszym balkonie...

Więcej zdjęć Kici w jej albumie adopcyjnym TUTAJ.

Kicia z Babic

Taka oto kocia pięknota, o urodzie poczciwego dachowca i nieprzeciętnym charakterze, mieszka sobie u nas od jakiegoś czasu. I rozgląda się za domkiem ... 

Jak do nas trafiła? To dość skomplikowana historia. 

W wielkim skrócie to było tak:

Głodna i bezdomna Kicia przyplątała się do zaprzyjaźnionego warsztatu samochodowego. Panowie mechanicy zorganizowali jej tymczasowe lokum na zapleczu i nieźle ją odkarmili. Niestety, mimo najlepszych chęci, warunki mieszkaniowe Kici nie były optymalne. W ciągu weekendu, kiedy warsztat był zamknięty, Kicia również była zamknięta sama w jednym z pomieszczeń. A w ciągu tygodnia, kiedy panowie przychodzili do pracy, brama warsztatu stała otworem i Kicia miała od niej jakieś 5m do drogi krajowej. Bardzo ruchliwej drogi krajowej.

Kiedy zorganizowałam dla Kici zabieg sterylizacji, porozumieliśmy się też z szefem warsztatu, że poszukamy jej nowego domu, w którym będzie miała opiekę cały czas, a nie tylko w dni robocze. 

I o dziwo, ten dom znalazł się niemal natychmiast. Dom zapowiadał się świetnie. Mądre podejście do kota i jego potrzeb. Duże doświadczenie w opiece nad kotami. Osiatkowany balkon. Lokalizacja na drugim końcu tego samego miasta. Ideał.

W czasie szczepień i badań jakie chciałam Kici wykonać przed oddaniem jej do adopcji, okazało się niestety, że Kicia wymaga jeszcze leczenia. Zainteresowany Kicią potencjalny Dom stały dostał informację o tej sytuacji i zadeklarował, że na Kicię poczeka.

Leczenie było długie, trwało aż 8 tygodni, i uciążliwe dla Kici. Powtarzałam jej jednak, że czeka na nią super nagroda w postaci wspaniałego domu na zawsze.

A kiedy leczenie się szczęśliwie zakończyło, okazało się, że czar prysł: dom stały zamilkł. Nie wiemy co się stało, czy to może jakiś wypadek losowy uniemożliwił im kontynuację rozmów o adopcji Kici? 

Tak czy inaczej, Kicia znowu szuka domu ...

Przepiękne zdjęcia wykonała pro bono Magda Kasjaniuk.